uyandım..aslında hep geç geç uyanırdım o sabah erkenden kalktım..
duşa girecektim..
vazgeçtim..
odam, mutfak,salon kısacası heryer heryerdeydi..
gözucuyla bi baktım..
toparlasam mı diye düşündüm..
vazgeçtim sonra..
aslında dağınık olduğu kadar da pisti!
vazgeçtim..
telefonum çaldı..
açmadım..
posta kutum ağzına kadar doluydu..
sonra bakarım dedim ve evden çıktım..
yürüyordum sokakta..
nereye gittiğimi bilmiyordum..
sonra ona rastladım..
gülümsedim..
doğru dürüst konuşmamıştık bile
onu evime götürdüm..
peki ne ikram edecektim..
yiyecek hiç bişey yoktu o an farkettim.
içeri geçti..
şaşkındı..
neden geldim diye düşündüğüne eminim..
olsun gelmişti ya o bana yeter!
ne yapmalıydım..
ne söylemeliydim..
nasıl davranmalıydım..
off..
her yer dağınık, her yer pis
üstübaşıma baktım bende kirliyim
birden korktum.. 
ya şimdi giderse..
gitse de haklıdır..
hata yaptığımı anladım..
kendime çekidüzen vermeliydim..
etrafı toplamalıydım.
kendimi evimi ve hayatımı temizlemeliydim..
elime yüzüme bulaştırmıştım herşeyi..
yüzüne bile bakamadım..
sonra ayağa kalktı..
sarıldı kulağıma 'belki başka bi hayatta..' dedi
vee gitti..



bazı gitmeler..haklıdır! 
suç bizde!