duygular ile mantık arasına sıkışmak! boşuna uğraşmayın kimse sizi kurtaramaz..çözüm; karar vermek.

birbirinin gözünün içine saatlerce bakıp , tek kelime etmeyen iki insan gördüm..neydi ki sebep? bi taraf hakısızdı, çok hatalıydı ve kendini savunabileceği bi nokta yoktu . diğer taraf haklıydı, kendini savunmasına gerek yoktu...susuyorlardı çünkü; bi taraf hatalarının farkına varmıştı ve zamanı geri alamadığı için pişmandı..bi taraf 'şimdiye kadar aklı nerdeydi' diye düşünüyor ve öfkeliydi.. ama ortak bi nokta vardı : aşk... seviyorlardı birbirlerini.. evet ortada biri haklı biri haksız iki insan  vardı ama yine de haklı olan 'git' diyemiyordu..ya da kalkıp gidemiyordu..haksız zaten hatalarında bin pişmandı ve 'kal' diyecek yüzü yoktu artık...bu yüzden susuyorlardı... daha sonra ise: bi taraf bağırıyor bi taraf susuyor..bi taraf ağlıyor bi taraf susuyor..bi taraf gülüyr bi taraf susuyor..bi taraf can yakıyor bi taraf susuyor...

ee yani ne demek şimdi bu? derseniz..henüz sonunu kimsenin bilmediği bir bilmece diyelim..biz asla ikisi arasındaki  'o şeyi' anlayamayız..

ZAMAN

pek sevgili bilim adamlarının aa pardon pardon 'bilim insanlarının' artık şu 'ZAMAN' kavramına bi çözüm bulmaları gerek..böyle çabuk geçen zamanı istemiyoruz, biline! şöyle bi yaya yayıla yaşayamıyoruz ki hayatı..hemen de bitiveriyor zaman .. sığdıramıyoruz ki herşeyi.. yettiremiyoruz ki herşeye..anlamadan dinlemeden geçiyor , bitiyor herşey...

..eğer ama diyorsan öncesinin hiç önemi yok..

belki de en çok can yakan , tanıyamamaktı
belki de en çok can yakan , yanlış anlamaktı
belki de en çok can yakan, yokluğu bazen de varlığıydı

Hayalleri olan biri..Hayata dair büyük hayalleri olan .. Burdaysam eğer farklı bişey olmak zorun da diyen biri..Herşeyi planlayan ve geleceğe dair düşleri olan  biri..Ve kurduğu tüm hayaller teker teker başına yıkılmış olan biri..Vee bunca şeyden sonra belki de tek isteği sıradan bi hayat olan biri ..belki de tek isteği yalnız kalmamak olan biri....Kimin ne istediğini ne düşlediğini bilemeyiz, hepimizin hayalleri var tabi ki de.. Büyük ya da küçük .Erişilebilir veya imkansız..mutlaka istediğimiz bişeyler vardır. Belki de karanlıktan korkuyordur ve tek isteği hep aydınlıkta kalmaktır..

insan ancakkendini kandırabilir

Nerden başlamalı ki.. Saatlerce yazası olabilir mi bi insanın ..Neyse efendim bi giriş yapmalı..
Hayatlarına imrendikleriniz vardır ya ' ne güzel hiç de derdi yok herşeyi de var 'dersiniz ama asla bilmezsiniz aslında ne büyük yaraları vardır.Sır gibi sakladıkları , görmezden geldikleri, çaktırmamaya çalıştıları vardır .Saklamak isteriz bazen, bazen de ulu orta bağırmak .. Ama nedense minicik kalbimize göre değildir bu ağır yükler, saklasan olmaz söylesen hiç olmaz.Bu noktada ne yaparız peki.. Kacmayı tercih ediyoruz işte..Beyin  kendi kendine ' yok ya o aslın  da öyle değil' demeye başlıyor . Zamanla kendi yalanınıza inanıyorsunuz . Gerçekle yalan ayrılmaz oluyor bi süre sonra..Yapmaya çalıştığımız ilk bakışta diğerlerini kandırmak gibi görünse de aslında bu sadece sorunlardan kaçıştır..Sorunu  görmezden geliştir bu aslında ne kadar aciz olduğumuz en kuvvetli kanıtıdır..Kendini kandırmaya çalışmak ahh aman nasıl bir korkunun eseridir.Korku diyorum  çünkü sorunlarla yüzleşecek cesareti olmayanların işidir de ondan ..İnsanın düşündükçe çıldırabileceği kadar büyük sıkıntılarının oluşu onu kaçısa sevkediyorsa eğer  o halde diyebilirmiyiz ' kaçış' yeri geldiğinde olmalı..yok bu da olmadı değil mi insan napsaksa da insanın kendini soyutlamasını haklı çıkartamıyoruz.. Ya çok acıtıyorsa hayat, çok kırmışşsa ya hep, ya hep en sevdikleriyle sınamışsa onu.. yaa bu da insanın basına ancak filmlerde gelir dedikleriyle yüzleşmişşe.. yine mi olmaz yine mi haklı değildir.. gülerken bile ağlabiliyorsa eger..gülerken gözünden gelen yas çok güldüğünden degil de canınnın yandığındansa eğer.. yine de mi olmaz..hep hayat mağlup etmek için uğraşıyorsa , napsa etse de çabalasada hep nakalt oluyorsa eğer..bütün direnişlerden sonra da olmuyorsa eğer yine mi kaçmak doğru degildir...sorunun cevabıyla ilgilenmek yerine insanı bu durumlara sürükleyenin sebebini daha çok merak ediyorum. hayat, kader dediğimiz  midir aslında gerçek suçlu yoksa bizim hayata karsı önemsiz davranıslarımızın sonucları mıdır..zamanla mı oldu bunlar yoksa hep vardı da biz mi farkedemedik ..farkettikte çoğu şeyi anlamamazlıktan mı geldik, üstünümü örtmeye çalıstık yoksa..bilmiyorum bilemiyorum dogrusu suan ..kafası karısık birinin agzından cıkanlar bunlar.. ya nefesimi kesecek kadar acıyorsa içim ..'kaçmayı ' haklı cıkartacak sebeplerin pesindeyim ama  rasyonel davranıp bu durumun artıların ve aksilerinden bahsetmek daha iyi oldu galiba.. gerci artı diyebilecegimiz bişey de yok ama . kısa süreli mutluluk  belki tek elle tutulur artıdır.. yazmaya başlamadaki amacımdı 'kaçmak' .Farkediyorum ki yazdıkça tamamen kaçmış olmuyorum kısmen de olsa çözüm için adım atmış oluyorum ..peki ya ne yapmalı.?? .. Kaçmanın yanlıslığı üzerine hem fikirsek eğer..nerden nasıl baslamalı. ya daha cok yanıcaksa canımız ki yüzleştikçe daha cok üzüldügümüze sahit olacağımızı üzülerek söylüyorum.. en azından degiştirebilir degil mi. değişmesi için bi adım ya da daha kötüye gitmemesi için  bi  baslangıctır bu..bu güç yoksa içimizde yorgunsa ruhumuz eger şunu düşünelim...evet hiçbirşey olamamış gibi devam edip her nefes alısta ciğerlerinizin yanmasını mı tercih edersiniz yoksa her nefes alışta düzeltebilecek bişeyler yaptıgınız için gönlünüzün ferahlığını mı....