Sadece yürüyordum..

yalnız.sessiz bi gündü.

yürüdüm yürüdüm yürüdüm..

yağmur yağdı fırtına çıktı kar yağdı ama yürüdüm.

çünkü yürümeyi seviyordum..

Sonra koşmaya başladım..

aslında buna hazırdım 

çok yürümüştüm ama unuttuğum bişey vardı..

yorgunluk..

çok sürmedi..

düştüm..

ayaklarım tutmuyordu artık..

arkama baktım geri dönemezdim..

ilerleyemezdim de..

(Bazen tam orda durduğunuz yerde kalırsınız..hayat sizi sıkıştırır koca evrene..ne ileri ne geri..)

Sonra gözlerimi kapadım..

ve hayal ettim

tekrar yürüyordum 

ama bi daha asla koşmaya cesaret edemedim.

çünkü hep yorgun hissediyordum 

ve düşüşüm hep aklımın bir köşesindeydi.