ne zaman çağırsan gelirim.
sana hep bi bahanem var.

sormaya cesareti yoktu..
korktu..
sustu..

bazen gün kötü başlar..

sebep yoktur.

durduk yere tartışırsınız etrafınızdakilerle..

gün karanlık..

kötü bir şey olacak 

geçmeyen bir nefret var içimde hepsi bu..
bir de insanların bu kadar pişkin oluşu beni şaşırtıyor..
gereğinden fazla rahat oluşlarına da sinir oluyorum.
iyi geceler dünya..seni seviyorum.

kendimden bahsetmekten nefret ediyorum.bana bunu yapma..anlattırma bana kendimi..neye kızdığımı sorma..anlamaya çalış.. ben anlatmayayım sana kelebeklerin midemi bulandırdığını..sorma artık üşümüyorum..bilme en sevdiğim masalı..bilmesende olur..nasıl olsa öğrenirsin..acele etme kaçmıyorum , yanındayım.. hayır söylemeyeceğim.lütfen..kendimden bahsetmeme izin verme.bana beni sorma..doğruyu söyleyeceğimden ben bile emin değilken bile isteye yalanlarımı işitme..nefret ediyorum kendimi anlatmaktan,yapma..bırak tüm soruları ortaya ..anlamaya çalış,düşün..göreceksin o zaman tüm doğru cevapları ve gerçek beni.. ama ben sana beni anlatamam..yine aynı şeyi yapıyorsun. korku filmi sevmiyorum izlemeyelim..hayır kızmadım..kızmıyorum..kes artık şunu.. kızsam da söyler miyim.hala nasıl anlamazsın..evde oturmak istiyorum sen çık gez..ama ben süt içmem ki..hayır anlatmayacağım..yeter ama sorma..onu mu giyeceksin, saçma..çıkar şunu.. ben takım tutmuyorum..maç izlemesek olmaz mı..ağzımı bile açmam..ben o yemeğe gitmek istemiyorum.sevmiyorum onları,zorlama artık..bana küpe almaktan vazgeç görmüyor musun kulaklarım delik değil..hayır saçlarım da boya..evet çocukluk aşkım en yakın arkadaşım..ee ne önemi var geçmişte kaldı,unut artık.. hayır ben hiç aşık olmadım..bunda alınacak ne var.. seni seviyorum yetmez mi..uzağı göremiyorum gözlüklerimi getir lütfen.. kırmızıdan nefret ederim..seninle gelmeyeceğim bırak elimi..yoo sinirlenmedim..bişeyim yok ..herkesi içinde öpme demedim mi..laf dinliyorum ben içmiyorum artık.ne istiyorsun benden ..uzatıyorsun ama ..çikolata sevmiyorum..kaç kez söylemem gerekiyor ..peki..fark etmez gidelim..acıkmadım ..rejimde değilim.. çek şu tatlıyı gözümün önünden..sustum..müziğin sesini kısar mısın başım ağrıyor..ama ben dans edemem ki dalga mı geçiyorsun..sakın ol.susup oturamam..bana sus diyemezsin.off..artık uyuyabilir miyiz..

gitmeniz gerektiğinde gidin..gitmek istediğiniz de gidin..tutmasın sizi insanlar.gidin..pişmanlık duymamak için gidin..vefa değilse borcunuz gidin..kimse üzülmez..üzülürlerse eğer üzüldüğünüze saysınlar..geldiniz gördünüz yaşadınız şimdi gitmeniz lazım..çünkü sizi yordular..hakedilen fazlasıydı.. o zaman gidin.. kimsenin 'kal' demeye hakkı yok..

bencilim bugün..
oturdum
düşündüm
ve üzüldüm
sadece kendim için üzüldüm

sevmeyeceğim 

gerçekten asla sevemeyeceğim insanlar var.

asla kendime yakın hissetmeyeceğim insnalar var

samimiyetlerine asla inanmayacaklarım var..

konuşabilirim yüzüne gülebilirim

ama seni sevmeyeceğim

ve can hiç bişey istemez.

sanırım seni özledim.özlemem sanmıştım.
acıkcası hisettiğim şeyin ne olduğunu bilmiyordum
aradan aylar geçti..
oysa biz senle tam neyse
susmalıyım
ya da anlatmalıoyım bilemiyorum
bazen karışır ya insan sanırım karıştım
belki bi çay içebiliriz hala beni görmek istersen
sana haksızlık ettim 
hayatta bi tek sana karşı mahçubum
bi tek sen olunca konu susuyorum
söyleyecek çok şey var ama kimse anlamaz ki
anlatmıyorum o yüzden
sen hep özelsin
sen hep varsın bende..
geçen zaman yavaş yavaş aklımı başıma getiriyor 
ahh ben sana bunu nasıl yaptım
ne desen haklısın
öyle çok kızıyorum ki kendime
insan nedensiz şeyler yapıyormuş işte
macere aradım..yorgunluk aradım.uğraş aradım kendime
ne gerek vardı değil mi
olduğumuz gibi iyiydik biz.
ama benimde zaaflarım var sanırım
güçlü değilim
çokça yenildim
sen her yarama iyi geldin
ama ben senden gittim
ahh şimdi olsa yapmazdım
affedilir bi yanım yok biliyorum
ama istiyorsan affemeye bi sebep bulursun sen.
hadi bul
hem bir bahane hem beni..
çünkü dönmek istiyorum gitmek değil.

korku..

sadece korkuydu oysa..

şimdi nerden başlamalı..

onca kattiğimiz yollardan geri döndük..

şimdi kimden sormalı..

öğrendiğimiz her şeyi bir bir unuttuk..

şimdi kime bakmalı..

bulanık gören bu gözlerle..

şimdi kime anlatmalı..

herkes sağırken..

şimdi seni nerde bulmalı..

gülümse..
mutluymuş gibi..
aman ne güzel..

hep affetmek zorunda bırakıldım..

büyüklük hep bende kaldı..

bi çemberin ortasındaysam eğer..

içten dışa kadar herkes hata doluydu..

hepten hiçe herkes..

(kötü..suçunuz olmayan herşeyin bedelini ödemek kötü..)

bazen o kadar çok gitmek istiyorum ki..
bunu ne ben anlatabilirim ne sen anlayabilirsin
gitmek gitmek gitmek..
hep daha uzağa ..
severim ben gitmeleri
yakışır da bana
ama bu kez daha bi yürekten istiyorum
bu ke gerçekten gitmem gerek.
herşeyin yeni olduğu bi yere gitmem gerek
yeni bi şehir
yeni bi ben
yeni insanlar
yeni sokaklar
yeni mekanlar
yeni dostlar
yeni muhabbetler
yeni fotoğraflar
yeni bir ev
yeni bir diş fırçası
yeni bir yastık kılıfı
yeni bir ayna
yeni bir telefon
yeni kitaplar
yeni bir film
yeni bir aşk
yeni bir hayat
ve en çokta yeni bir masal gerek.
yeni yeni yeni her şeyin yenisi gerek..

sırt çantam size kalsın ne yenisini isterim ne eskisini. artık ona ihtiyacım yok.her nerde değilsem o yeni yerde sırt çantasına ihtiyacım olmayacak.. o yeni yer benim için son varış noktası olacak ..son bulacak gitmeler.orası hep kalacağım yer olacak. orası huzur olacak.. her nerde değilsem.. daha hiç görmediğim bilmediğim ama gitmelerimin son bulacağı o yere o zamaana o ben e o sene o size selam olsun geçmişten..

anlaşılmayı beklemek hatadır.
ne varsa dilde söylemek gerek.
kalpten gelmese bile.
tutma ya tutma
hayret ediyorum bazen
taş olsa çatlar derler ya o durum işte.
neden bu kadar ya da
nasıl böylesine tutabiliyorum kendimi
kalbime geliyor
aklıma geliyor
dilime geliyor
ama neden çıkmıyor ağzımdan
diye kendime inanamıyorum.
neyse..

"Bir insan eğer çok gülümsüyorsa, Emin olun ruhunda depremler vardır. Çünkü acıyan kalbinse, kimse bilsin istemezsin."

G.Vidal

(aklıma düştü)

yorulmak diye bi şey var ve dünyalara bedel..
herzaman ki ya da herkes deki yorgunluk değil bu..
bu başka bişey
belki biraz da saçma bişey..
ama var!

ona nasıl katlandın dedi?
sustum..

severek evlenmiştik oysa.gençtik..lise bitti evledik..
ee paradan yana şansımız boldu..
çalışmamız gerekmiyordu..
ilk yıllar rüya gibiydi..
sonrasına gelince..
rüyalar bitiyor malesef
kabuslar başlıyor ..

sonu gelmeyen harcamalar..
bide şu an utanarak söylediğim 'kumar' bizi bitirdi..
tartışmalar..kavgalar..
tartışmalar ..kavgalar..
ve bir tokat..
birbirimizi bitirdik..

herşeyi her bir şeyi yine unuturdum.. ama bana o lafı söylememiş olsaydı..
aradan 11 yıl geçti..bana söyledikleri hala kulağımda çınlıyor..
en iyisi siz hiç duymayın..

güneşli bir gün..

sevdiğinin kokusuyla uyanmak..

gözlerini aç ve ona gülümse..

şimdi öp.. hiç öpmemiş gibi..

kahvaltı..bırak birlikte hazırlayalım..

uzun sürsün.. bol sohbetli bir sabah..

günlerden pazar

ve tek iyi yanı, işe gitmeyecek oluşumuz..

gün bizim..

modern dünyadaki tüm saçmalıkları unutalım..

sarıl bana..

hem artık pazarları da seviyorum..

karanlık..

illa ki benle uğraşacak ya .. o gece de ışıklar yok..heryer siyah..

korkuyor musun? dedi..

burnum hava da ya nasıl olur da korktuğumu söylerim..

elbeette ki hayır dedim.

gülümsedi..

bekledim..bekledi..hala siyahtayız..zaman geçtikçe nefes alışlarım hızlandı.

siyah beni boğuyordu sanki..bitsin artık!

öl-ü-yor-um bence..

tekrar..kork muyorsun değil mi?

tekrar..

korkmuyorsun değil mi?

...


(korkuyordum..söyleyemedim.söylemezdimde asla..bilmesi gerekirdi, sorması değil...)
(öldüğümü bile farketmedi..)

senin gibi olmamı mı bekliyorsun?

sana karşılık mı vereyim?

savaş mı açalım?

ne istiyorsun?

ne?

keşke gerçekten ne yapmam gerektiğini bilsem?

hata hatayı doğurur..
damga gibi yapışır üzerinize.. 
tüm parmaklar sizi işaret eder..
işte bu .. bu buu..diye gösterirler..


(o parmaklar mı haklı gösterilen mi bilemedim..ama bişey bi kere olduysa yine 
olur yine yine ve yine..)

'öl' dedi

'ol' demesi gerekirken.

öldüm bir gün..sonra yine öldüm..sonra yine..yine.. yine..

çok öldüm ben..

şimdi çok hastayım..

ve ölmektende yoruldum..

 

onu gördüm ve aşık oldum..
sonra tanıştık..o da beni sevdi..
ve yıllar geçti..
sonra bi gün 'kansersin' dedi doktorun teki.
şaşkındım ama nasıl olur ..olamaz..yani olmamalı..ölemem! dediğimi hatırlıyorum.
bunu ona söylemedim.
neden diye sormayın..
onu sevmediğimi,istemediğimi başkasını sevdiğimi aldattığımı vesair..
yani demem o ki kendimden nefret ettirmeyi başardım 
ve gitti..
bende gittim.
hayatımdaki herşeyi değiştirdim..
hastaneler ilaçlar derken sonunda o çok sevdiğim saçlarımda döküldü
ne güzeldi oysa..upuzundu.
ve yıllar geçti..
artık beklediğim tek şey 'ölüm'dü.
bekledim uzunca..
sona yaklaşmıştım..
yataktan kalkamıyordum.
neyseki manzara güzeldi.
denizi görüyordum.
yalnızdım odada..
yağmur başladı birden
deniz bulandı..
ve yıllar geçti..

                      

ne söyleyebilirsin.
ne söyleyebilirsin ki..
geçmesi için ne söyleyebilirsin..
zamanı geri sarmak için ne söyleyebilirsin.
yüz yıl sonraya gitmek için ne söyleyebilirsin..
ne söyleyebilirsin ki
acıyı hissetmemem için ne söyleyebilirsin.

                                                              masallar da biter

- 'olmuyor' dedim..
- 'olsun' dedi.


uyudum uyandım uyudum uyandım uyudum uyandım..kabuslar gördüm karabasanlarla boğuştum..çığlık ata ata uyandım..hıçkıra hıçkıra uyudum..

gözlerimi açtım..yine karanlıktı..uyudum uyudum uyudum..hep uykum vardı..

gözlerimi açtım..hala karanlık..yine uyudum..

olmuyordu madem.. bende bi daha hiç gözlerimi açmadım..hep uyudum..

bavulumu hazırladım..
sakindim..
tüm aksiliğim geçmiş gibiydi..
trene bindi.
arkamdam elsallayan yoktu.
huzurluydum..
yol boyunca etrafı seyrettim.
kimseyle konuşmadım..
düşündüm hep düşündüm..
sinirim gerginliğim geçmişti..
9 yılın ardından dağılan bir yuvam vardı.
üzgün olmama gerekmez miydi..
ama değildim..
çoçuk sahibi olmadığıma şuan çok seviniyordum..
bi çocuk olsa gitmek bu kadar kolay olmazdı..
oysa şimdi rahattı içim..
peki ya o?
ve yitip giden 9 yıl..
bi hataydı.
hatalar doğruları bulmamızda birer araçtır
diye düşünmeye çalıştım..
yollar da bitti sonunda...
hiçbilmediğim bi şehirdeydim..
iner inmez yağan yağmur şehrin bana hoşgeldin deyişiydi.
gülümsedim..
yüzüme vuran damlalar
ve sırılsıklam olan bedenim..
hissediyordum artık..

uyandım..aslında hep geç geç uyanırdım o sabah erkenden kalktım..
duşa girecektim..
vazgeçtim..
odam, mutfak,salon kısacası heryer heryerdeydi..
gözucuyla bi baktım..
toparlasam mı diye düşündüm..
vazgeçtim sonra..
aslında dağınık olduğu kadar da pisti!
vazgeçtim..
telefonum çaldı..
açmadım..
posta kutum ağzına kadar doluydu..
sonra bakarım dedim ve evden çıktım..
yürüyordum sokakta..
nereye gittiğimi bilmiyordum..
sonra ona rastladım..
gülümsedim..
doğru dürüst konuşmamıştık bile
onu evime götürdüm..
peki ne ikram edecektim..
yiyecek hiç bişey yoktu o an farkettim.
içeri geçti..
şaşkındı..
neden geldim diye düşündüğüne eminim..
olsun gelmişti ya o bana yeter!
ne yapmalıydım..
ne söylemeliydim..
nasıl davranmalıydım..
off..
her yer dağınık, her yer pis
üstübaşıma baktım bende kirliyim
birden korktum.. 
ya şimdi giderse..
gitse de haklıdır..
hata yaptığımı anladım..
kendime çekidüzen vermeliydim..
etrafı toplamalıydım.
kendimi evimi ve hayatımı temizlemeliydim..
elime yüzüme bulaştırmıştım herşeyi..
yüzüne bile bakamadım..
sonra ayağa kalktı..
sarıldı kulağıma 'belki başka bi hayatta..' dedi
vee gitti..



bazı gitmeler..haklıdır! 
suç bizde!

Sadece yürüyordum..

yalnız.sessiz bi gündü.

yürüdüm yürüdüm yürüdüm..

yağmur yağdı fırtına çıktı kar yağdı ama yürüdüm.

çünkü yürümeyi seviyordum..

Sonra koşmaya başladım..

aslında buna hazırdım 

çok yürümüştüm ama unuttuğum bişey vardı..

yorgunluk..

çok sürmedi..

düştüm..

ayaklarım tutmuyordu artık..

arkama baktım geri dönemezdim..

ilerleyemezdim de..

(Bazen tam orda durduğunuz yerde kalırsınız..hayat sizi sıkıştırır koca evrene..ne ileri ne geri..)

Sonra gözlerimi kapadım..

ve hayal ettim

tekrar yürüyordum 

ama bi daha asla koşmaya cesaret edemedim.

çünkü hep yorgun hissediyordum 

ve düşüşüm hep aklımın bir köşesindeydi.

''canım'' kelimesi kadar samimiyetsizi yok.

daha sonra bununla ilgili bişeyler yazmayı umuyorum.

" ben artık seni sevmek istemiyorum.."

böyle bi cümle ne zaman kurulur ki..kim söyler..kime söyler..kim duyar..
sevmek istememişti..vazgeçmişti...
istemiyordu artık onu..
çıkmalıydı ruhundan..
bu kadar acı yetmeliydi.
madem ki 'olmuyor'du..
o zaman gitmeliydi..
herşeyi yapmıştı fazlasıyla..
birdaha yapmaya cesaret edemeyeceği her şeyi yapmıştı..
şimdi ruhu özgür kalmalıydı..
sadece huzurdu istenen..
ahh bi sevmese artık..
maviler dolacaktı gökyüzüne..

                                                     

çok sevdiğiniz ama artık sevmek istemediğiniz biri oldu mu hiç..
seversiniz seversiniz hep daha ileriye seversiniz..
siyahtan beyaza doğru seversiniz..
olduğu gibi seversiniz..
'o' olduğu için seversiniz..

sevmeler tükenmez kalemle yazılmıştı aslında..
ama modern dünya
onu da silecek silgiyi üretmişti ennihayetinde..
sonra silgiler sildi tüm verilen sözleri..

sonra durup şöyle dersin:
'olsun..her ne oluyorsa..'
sonra derin bi nefes..
ve bir nefeste tükenir sigara..


                                            not:sigara ruha zararlıdır..

yanıma oturdu..tam ben kalkacakken..
baktım kim diye.. sen.. iyi ki de sen..


'iyi ki ile başlayan çok az cümlem var hayatta.. bazı kelimeleri hiç israf etmedim.. iyi ki de etmedim..'

dedi..

söylenecek ne çok şey vardı..susuldu..

sesini özlediğiniz birinin yanında konuşur muydunuz..

hep dinlesem.. sesini kaydetsem..mp3 yerine yediyirmidört kulağımda olsa..

ya bana konuş derse.

 o zaman kötü..

benim biriktirdiklerimin arasında 'öfke' de var..

özlem geçince öfkem çıkarsa diye korktum..sustum..

sen konuş..

anlat ne olursa.

ve bazen sonsuza dek yazacakmışım gibi hissediyorum.

hiç olmadığım biri gibi hissedebiliyorum..evrenin enkazı altında kalmış numarası yapabilirim..yazabilirim .. anlatabilirim..sizi inandırabilirim..

neden inanmayasın ki..

en çok da yazaılanlara inanmadık mı hepimiz..

sonra da gördüklerimize..

duyduklarımıza..

kaç kez sorduk..gerçekten ne olduğunu..

sormayız ki.. kolayı var..inanmak körü körüne..

o yüzden neden bana inanmayasın..

bak ne kadar üzgün görünüyorum..

hadi bana acı!

(herkes gibi bakma..onların arasında değilim..ben uzaklardan geldim.. göründüğüm gibi değilim..bana acıma!yaralarım yok benim sarmaya çalışma..dokunma bırak kanamıyor nasıl olsa..ben mutsuz değilim..her ne olduğumu söylüyorsam o değilim..gördüğün gibi değilim..oysa senin hissetmen gerekirdi..maskenin altındaki makyaj sana aitti..)

özür dilerim!

kimi zaman anlamlı kimi zaman dünyanın en saçma cümlesidir..
samimiyeti tartışılılabilir..
kimin söylediği önemlidir..
ne zaman söylendiği önemlidir..

atı alan üsküdarı geçer..bin dereden su getirilir..sakla özrünü zamanı gelir diye bi kayde yoktur..
ertelemeden dilersin özrünü..

yoksa ben atlamış jetime gidiyorken tam gişeler de beni yakalayıp dilediğin özrün bi yararı yoktur..

aynı hata tekrarlanacaksa da özür dilenmemelidir.. söz ısrafı..luzüm yok!

yap yap özür dilecilere karşıyız..

özür dilerim.. tamam..

bu bir cevap değil.. sadece yeteri kadar kırdın yetmedi mi demek..

bazen herşeyi söylemeyiz...

kısacası anlaşılmak önemlidir!

düşünüyorum taşınıyorum..eviriyorum çeviriyorum.. o nasıl bu nasıl olur diyorum..en güzeli bulmaya çalışıyorum..yakında bulamıyorum dere tepe düz gidiyorum..yerlerde bulamıyorum bulutlarda dolaşıyorum..gündüzlerde bulamıyorum gecelere bakıyorum..olmuyor oturuyorum bi rüyaya bi sürpriz hazırlıyorum.. ama sonra bakıyorum ki .. yedek anahtarını vereceğim kimse yok... o zaman da grisin geriye dönüyorum.. yani hep aynı yerdeyiz. ne bi adım ileri ne bi adım geri..

bişeyler yapacakken , ağzıma o kaşığı tıkmaya çalışırsan kusarım.. 

bazen acaba hiç düşünemiyor muyum? diye düşündüm ..

hayat.. çok güzel sürprizlerle gelmemişti çoçukluğumdan bu yana..

aynı şey bizi hep aynı yerden yaralamıştı..

sevmemiştik suratımızda patlayan balonları..

o halde bildiğin ama bilmek istemediğin bi hayat yerine..

atla uçan süpürgene vee gökyüzü nereye götürürse git

diyordu içimde ki melek..

  

     neden herkesin 'ilk aşk' tırıvırısını bu kadar uzattıklarını düşündüğüm sıralarda..biriyle tanıştım ve bana gerçek bi hikaye anlattı..

    72 yaşındaydı.. 5 çocuğu 17 torunu vardı.. neşesi yerinde kocası yanında sevimli bir ihtiyardı.. sürekli gülümsüyordu.. insanı mutlu eden bi enerjisi vardı.. 

  fotoğrafını çekmek istedim.eşiyle birlikte elele poz verdi.

 - 'seviyor musun?' diye sordum.
-'ne sevmesi deli oluyorum ' dedi..

kocasına karşı büyük bir saygısı vardı.. kocası kendi kadar olmasada eğlenceli ama biraz huysuz briydi ve yaşlı kadın hiiç hayıflanmadan ona hizmet ediyordu.. 

bu dediklerimden sonra , birbirlerine aşıklarmış evlenmişler, çok mutlular dememi mi bekliyorsunuz ama öyle olmadı.. 

 kocası cuma namazına gidince yaşlı nineyle başbaşa kaldık.. yanımda getirdiğim laptopa çektiğim fotoğrafı atıp gösteriyordum..gülümsüyordu ama çok küçük bi üzüntü vardı o gözlerde.. muhabbet ilerleyince herşey ortaya çıkmaya başlaldı zaten..

'aşk' var mı ...

sizin gibi değildik biz yavrum. sormazlardı bize. onlar kime 'he' derlerse evlenmek zorundaydın o zamanlar.. biz aşık olmaya hiç cesaret edemedik ki..
dedi..acıydı aslında anlattıkları.. ama yüzünde zar zor tutmaya çalıştığı o tebessüm siliniyordu yavaş yavaş..

babamın tek kızıydım . 3 tane birbiriyle hiç geçinemeyen aksi abilerim vardı dedi. mahallede benden bi kaç yaş büyük olduğunu tahmin ettiğim güzel bi çocuk vardı..(yakışıklı yerine güzel demeyi tercih ediyor).. subaydı dedi. üniformasıyla bizim evin önünden geçerdi her gün dedi. gizlice pencerenin bi köşesinden ona bakardım.. ve bi gün benim baktığımı farkettmiş olacak ki şapkasının çıkarıp bana selam verdi.hemen pencereden uzakalaştım..utanmıştım..

ee sonra?...

ses yok..

yaşlı ninenin gözleri dolar gibi oldu..

bi daha hiç görmedim..

abilerimden en büyüğü içki sofrasında nedeni belli belirsiz sebeplerden dolayı muhabbet sırasında söz vermiş dedi beni muhtarın oğluna vereceğine.. ve nitekimde öyle yapmıiş. kısa sürede içerisinde nişan düğün olmuş.. ve babaocağı terkedilmiş..hiç sormamışlar 'sevdiğin var mı?' diye.. kızların neye hakkı vardı onların gözünde .. sadece nefes almaya mı?yaşamak nefesten ibaret miydi. mutsuzsan ölürdün zaten.. 

neyse.. kaçsaydın diyecek oldum.. kaçan kız tüm sülaleye laf getirir dedi..dedim ya sana bize sevmeyi öğretmediler, savaşmayı değil boyun eğmeyi öğrendik.. bende hiç uzatmadım..sustum..

ee peki ya kocan ? iyi biri dedi.. sadece o kadar..

peki şu subay ona ne oldu dedim.. gökyüzü gibi masmavi olan gözlerinden yaşlar aktı.. 2 yıl önce dedi.nur içinde yatsın..sesindeki acı ruhuma işledi..kötüydü. haberini alıyordum arasıra dedi.

çok güzel biradamdı..şapkasını çıkarıp bana selam vermesi gözümün önünde duruyor tam bir asırdır dedi..gözlerim dolar gibi oldu..

fotoğrafı olsaydı keşke dedim.. keşke dedi .. sonra biraz durdum ve aslında buluruz belki dedim. biraz canlanır gibi oldu.. adını soyadını öğrenip biraz neette araştırınca tabi ki ulaştım istenen sonuca.. tam da bahsettiği o eski halini buldum. subay kıyafetli siyah beyaz fotoğrafı.. aktı gözünden yaşlar sessizce. iyice ekrana yaklaştı ve dakikalarca tek kelime etmeden baktı durdu..

ve zamansız gelen kocası .. panik oldu birden kadıncağız.. konu kapandı gitti.. yaşlı ihityar mutfağa geçip kocasına sofra kurmaya başladı..

ben o yaşlı ihtiyarı çok düşündüm.. anlamaya çalıştım kendimi yerine koydum.. şu bizim subayın fotoğrafını bastırıp bi kaçgün sonra Elmas nineyi ziyarete gittim. kocası evde yoktu.. odasına geçtik..  fotoğrafı çıkarttım.. gözlerimden öptü beni.. ağladı biraz yine sessiz,derin..

ben bunu saklayamam sende kalsın dedi... 'aşk dedi aşk.. geçmez.. kalbimi işaret ederek .. buranda bişey kaldıysa 100 yaşına da gelsen o geçmez dedi..bir kere aşık olursun, ömür boyu kalır sende .. bazen acısı bazen mutluluğu.. biz seçmedik ama sen seç. sevmediğin biriyle bir ömür geçmiyor.. kalbinde yara kalırsa zamanla derinleşir..zamanla geçen diyenler bi bana gelsin bakalım dedi..zor bulunuyor hayatı paylaşacak insan.. içinde kalmasın .. yoksa bütün ömrün kalp ağrısıyla geçer gider dedi..

şimdi elmas nine ne zaman bana gelse onu önce odama götürürüm fotoğrafa baksın diye sonra balkona geçer senin evlendiğini göremeden ölmek istemiyorum diye muhabbete başlar.

gülerken bile doluyorsa o göz..aşk gerçek demektir...

Geliyorum dedi.
Benden bile kovdum beni.
Ama ne o geldi ne de kovduğum ben geldi geri.
Sensizdim bir de bensiz bıraktın beni.

Nazım Hikmet RAN

benim için bişeyler yaz.. demişti..
ders zili çaldı.. herkes sınıflara gitti.
ben gidemedim..
çünkü yaz demişti.
kalemi elime aldım..
parmaklarımın arasında dolandırdım..
defterin sayfalarını çevirdim evirdim..
boş sayfalara dakikalarca baktım..
yazamadım..
o gün okulu ekip eve döndüm..
bi köşeye çantamı atıp odamın kapısını kitledim.
yere uzandım...en çok yerde yazmayı seviyordum..
kalemi elime aldım..
ve tekrarladım..kalemi eline al..
parmaklarının arasında dolaştır..
defterin sayfalarını çevir..
olmadı..
kalem..defter kalem defter... derken saatler geçti..
küçüktüm daha aslında 10 yaşındaydım..
ama yazmak benim işimdi..
biçok ödül almıştım..
şimdi ise yazamıyordum
tek bir kelime bile..
ama yazmalıtydım..
çünkü 'o' yaz demişşti..
vee beni seviyordu..
sabaha kadar düşündüm..
bi kitap aldım elime rastgele bi sayfa açtım..
şöyle yazıyordu..

                        '...tüm şairler yalancıdır..'

ben yalancı değildim..ve hissetmediğim tek bir kelimeyi bile yazmadım..

                       

her zaman derim  " 'yazmak' mutsuz insan icadıdır "

ne zaman yazmaya başladın? 

hatırlamıyorum..uzun zaman önceydi.. belki zamandan bile önce..

ilk cümlemi kurduğumda yalnızdım..

kimseler duymadı ilk çığlığımı duymadıkları gibi..

sonra yazdım..kelimeler,cümleler doldu taştı..

ilk şiirimi yazdığımda çok küçüktüm..

bir hayal kırıklığı yazdırmıştı bana..

ilk denemem de hayal kırıklığıyla üzerine idi..

ilk öykümde hayal kırıklığına uğrayan bi adamın hayatını anlatmıştım..

hayal kırıklığına mı uğramıştım..neyse hatırlamıyorum.

zaten uzun zaman önceydi..belki zamandan bile önce..

yazdım..bazen uzundu sesim..bazen sesim bile çıkmadı..

ama hep yazdım..

 vee en çok mutsuzken yazdım..

sonra etrafıma baktım.. diğerleri ne zaman yazıyor diye..

herkes mutsuzluktan yazıyordu gerçektende..

eşi ölen bi şair..

terkedilen bi kadın..

çoçuğunu kaybetmiş bir anne..

                                                                                             hepsi mutsuzdu..

                                                                                            sen?mutlu olduğun için hiç yazdın mı?

düş
düşünmek
düşünce
düşünceli
düşüncesiz.. !

tüm hayatınız hiç abartısız başkalarını düşünerek geçtiyse bazen alınırsınız..

sizi tüm bunların aksi gibi gören gözlere dersiniz ki;

 ey bir çift göz, hiç mi bilmezsin, sen bile kendini bilmezken gözümün görmediğini bile düşündüm

---(aslında söyleyeceğim çok şey vardı ama vaz geçtim..yazmayacağım-yazamayacağım..)---

                           okura not: düşün! 

                                                       herşeyi..herkes gibi. en ilkel haliyle..

ve bakıyorum oturduğum buluttan aşağı doğru..
kalabalık..herkes var..
sen. ben..
herkes orda..
en yakın arkadaşlarım, ilkokul öğretmenim, üniversitede ki danışman hocam, bakkal amca, amcamın oğlu, küçük teyzenin kızı, komşunun oğlu, sizin ev sahibi, çocukluk aşkım, anasınıfındayken sürekli saçını çektiğin kız, defterlerini karaladığım o çocuk, annen, erkek kardeşin, bana aşık diye dalga geçtiğim o çoçuk, amcanın büyük kızı, bizim terzi amca, sürekli kopya çekerek okulu bitiren şu sarışın çocuk, zurafa diye dalga geçtiğin şu kız, 'ne yaparsan yap mutlu ol' diyen akıl hocam ve tanıdığım-tanıdığın herkes...
,
tanımadıklarım tanımadıklarn da en baş köşedeler elbet..

vee bakıyorum işte çok yukardan..bakıyorum onlara.. anlamak mı.. benim hayatım değil ve ne yaparsam yapayım asla yeteri kadar anlayamam ki onları.. o yüzden sadece bakıyorum..
arada gülüyorum tabi..

çünkü öyle komikler ki..

çünkü 'öylesine' bi yaşayışları var ki ömre bedel..

çünkü o kadar benciller ki sizin farkınızda değiller..

ve arada ağlıyorum tabi..

çünkü o kadar karışıklar ki çözemiyorum..

çünkü siz 'nefes alamıyorum' demeden yastığı suratınızdan çekmiyorlar..

neyse ben burda mutluyum..uzaktayım.yalnızım..

burdayım..bulutların üzerinde.. oturdum ve seni seyrediyorum ..


                      vee her zaman dediğim gibi.. benim için mavi gökyüzüdür..
                                                       
                                sizi seviyorum 'insanlar'..