eskiden.. kendime çok yakın hissettiğim biriyle hararetli konuşmalarımızın birinde.. ki sanırım sonuncusuydu :)...şöyle demişti:


        'asla kimse sen gibi olamayacak.. ve asla kimsede beni bulamaycaksın'.... ve peşi sıra bi kaç cümle daha .. ama o gün beni en çok düşündüren cümle buydu..

      bu cümlenin aklıma gelişi çok uzun zaman sonra apansızca olduysa da çok düşündüm ve onu anladım .. bin yıl sonra gelen yağmurun da etkisi vardı tabi..

      şimdilerde yanımda olmayan,kokusu hatırımdan hiç çıkmayacak olan, ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın umut hep vardır..


                    geldiğinde olmazsan her zamanki taşın altına mektubu bırakırsın..