Nerden başlamalı ki.. Saatlerce yazası olabilir mi bi insanın ..Neyse efendim bi giriş yapmalı..
Hayatlarına imrendikleriniz vardır ya ' ne güzel hiç de derdi yok herşeyi de var 'dersiniz ama asla bilmezsiniz aslında ne büyük yaraları vardır.Sır gibi sakladıkları , görmezden geldikleri, çaktırmamaya çalıştıları vardır .Saklamak isteriz bazen, bazen de ulu orta bağırmak .. Ama nedense minicik kalbimize göre değildir bu ağır yükler, saklasan olmaz söylesen hiç olmaz.Bu noktada ne yaparız peki.. Kacmayı tercih ediyoruz işte..Beyin kendi kendine ' yok ya o aslın da öyle değil' demeye başlıyor . Zamanla kendi yalanınıza inanıyorsunuz . Gerçekle yalan ayrılmaz oluyor bi süre sonra..Yapmaya çalıştığımız ilk bakışta diğerlerini kandırmak gibi görünse de aslında bu sadece sorunlardan kaçıştır..Sorunu görmezden geliştir bu aslında ne kadar aciz olduğumuz en kuvvetli kanıtıdır..Kendini kandırmaya çalışmak ahh aman nasıl bir korkunun eseridir.Korku diyorum çünkü sorunlarla yüzleşecek cesareti olmayanların işidir de ondan ..İnsanın düşündükçe çıldırabileceği kadar büyük sıkıntılarının oluşu onu kaçısa sevkediyorsa eğer o halde diyebilirmiyiz ' kaçış' yeri geldiğinde olmalı..yok bu da olmadı değil mi insan napsaksa da insanın kendini soyutlamasını haklı çıkartamıyoruz.. Ya çok acıtıyorsa hayat, çok kırmışşsa ya hep, ya hep en sevdikleriyle sınamışsa onu.. yaa bu da insanın basına ancak filmlerde gelir dedikleriyle yüzleşmişşe.. yine mi olmaz yine mi haklı değildir.. gülerken bile ağlabiliyorsa eger..gülerken gözünden gelen yas çok güldüğünden degil de canınnın yandığındansa eğer.. yine de mi olmaz..hep hayat mağlup etmek için uğraşıyorsa , napsa etse de çabalasada hep nakalt oluyorsa eğer..bütün direnişlerden sonra da olmuyorsa eğer yine mi kaçmak doğru degildir...sorunun cevabıyla ilgilenmek yerine insanı bu durumlara sürükleyenin sebebini daha çok merak ediyorum. hayat, kader dediğimiz midir aslında gerçek suçlu yoksa bizim hayata karsı önemsiz davranıslarımızın sonucları mıdır..zamanla mı oldu bunlar yoksa hep vardı da biz mi farkedemedik ..farkettikte çoğu şeyi anlamamazlıktan mı geldik, üstünümü örtmeye çalıstık yoksa..bilmiyorum bilemiyorum dogrusu suan ..kafası karısık birinin agzından cıkanlar bunlar.. ya nefesimi kesecek kadar acıyorsa içim ..'kaçmayı ' haklı cıkartacak sebeplerin pesindeyim ama rasyonel davranıp bu durumun artıların ve aksilerinden bahsetmek daha iyi oldu galiba.. gerci artı diyebilecegimiz bişey de yok ama . kısa süreli mutluluk belki tek elle tutulur artıdır.. yazmaya başlamadaki amacımdı 'kaçmak' .Farkediyorum ki yazdıkça tamamen kaçmış olmuyorum kısmen de olsa çözüm için adım atmış oluyorum ..peki ya ne yapmalı.?? .. Kaçmanın yanlıslığı üzerine hem fikirsek eğer..nerden nasıl baslamalı. ya daha cok yanıcaksa canımız ki yüzleştikçe daha cok üzüldügümüze sahit olacağımızı üzülerek söylüyorum.. en azından degiştirebilir degil mi. değişmesi için bi adım ya da daha kötüye gitmemesi için bi baslangıctır bu..bu güç yoksa içimizde yorgunsa ruhumuz eger şunu düşünelim...evet hiçbirşey olamamış gibi devam edip her nefes alısta ciğerlerinizin yanmasını mı tercih edersiniz yoksa her nefes alışta düzeltebilecek bişeyler yaptıgınız için gönlünüzün ferahlığını mı....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder